Güneş sistemi gerçekte taşlı bir yol.
Asteroitler, kuyruklu yıldızlar, gezegenler, aylar, her türlü küçük kaya, metal, mineral, buz kütlesi güneşin etrafında dönerek sürekli hareket halindeler. Görmeye alışkın olduğumuz basit diyagramların aksine, güneş sistemimiz şaşırtıcı derecede kalabalık bir yer.
Bu çarpıcı görselleştirmede biyolog Eleanor Lutz, Dünya’nın güneş sistemindeki (> 10km çapında) bilinen her nesneyi özenle haritaya ekledi ve muhtemel bir uzay yolculuğunuzda size yardımcı olabilir.
Veriye Dayalı Güneş Sistemi
Bu özel görselleştirme NASA’dan beş farklı veri grubunu bir araya getiriyor:
Lutz, bu verilerden, güneş sisteminde çapı en az 10 km olan 10.000 ve bilinmeyen büyüklükte yaklaşık 8.000 nesne de dahil olmak üzere 18.000’den fazla asteroitin yörüngelerini görselleştirdi.
Bu harita her asteroitin 1999 Yılbaşı Gecesi’ndeki konumunu göstermektedir.
Yerin Çekimi
Lutz nesneleri çizerken, güneş sisteminin doğrusal mesafelerde olmayıp aksine logaritmik olduğunu ve eksponansiyel bir şekilde artan oranda objelerin güneşe daha yakın olduğunu gözlemledi. Bu gözlem sayesinde haritadaki 18.000 nesnenin yörüngelerini tek tek oluşturabildi.
Görselleştirdiği şey, Güneşin çekim gücü nedeniyle objelerin çoğunluğunun güneş sisteminin iç kısmına doğru çekim eğilimi göstermesi oldu. Bu, Sir Isaac Newton’un yerçekimi kavramını geliştirmek için kullandığı gözlemle aynı temele dayanıyor. O da daha ağır nesnelerin daha hafif olanlardan daha büyük bir çekim ürettiğini söyler. Güneş, sistemimizdeki en büyük nesne olduğundan, en güçlü kütle çekim kuvvetine sahiptir.
Peki Güneş sürekli gezegenleri çekiyorsa, neden hepsi güneşe düşmüyor? Çünkü gezegenler de aynı anda topluca ona karşı dengeleyen bir yörüngede hareket edip karşı çekim uyguluyorlar.
Bu yana doğru yörünge hareketi olmasaydı, nesneler merkeze düşecekti veya merkezin çekimi olmasaydı düz bir çizgide devam edip gideceklerdi.
Bu, güneş sistemlerindeki kümelenme özelliğini ve sistemden uzaklaştıkça nesnelerin azalma nedenini açıklar.
Güneş Sisteminde En Büyük Gezegen Olmayan Nesne
Güneşin ve gezegenlerin evrenin bize yakın köşesindeki en büyük nesneler olduğunu hepimiz biliyoruz, ancak birçok başka büyük obje daha var.
| Büyüklük | Adı | Çapı | Not |
|---|---|---|---|
| 1 | Ganymede | 5,268 km | Jüpiter’in en büyük uydusu |
| 2 | Titan | 5,151 km | Satürn’ün en büyük uydusu |
| 3 | Callisto | 4,821 km | Jüpiter’in ikinci büyük uydusu |
| 4 | Io | 3,643 km | Jüpiter’in uydusu |
| 5 | Ay | 3,474 km | Dünyanın tek uydusu |
| 6 | Europa | 3,122 km | Jüpiter’in uydusu |
| 7 | Triton | 2,710 km | Neptün’ün en büyük uydusu |
| 8 | Pluto | 2,376 km | Cüce gezegen |
| 9 | Eris | 2,372 km | Cüce gezegen |
| 10 | Titania | 1,578 km | Uranüs’ün en büyük uydusu |
Harita sadece 10 kilometreden daha büyük nesneleri gösterirken, dikkat edilmesi gereken daha pek çok küçük nesneler de var.
Bir Uzay Atlası
Bu harita Lutz’un uzayla ilgili görselleştirmelerinden birisidir. Ayrıca çalışmalarını sergilemek için bir Uzay Atlası yaratma sürecindedir.
Mars’a giderken yanlış bir yola saparsanız asteroit kuşağında kaybolduğunuzda işe yarayabilir.
visualcapitalist.com sitesinden çeviridir.
